🔖شیرها و بسیاری از گونههای حیاتوحش معمولاً به خودروهای سافاری حمله نمیکنند، زیرا این خودروها در ادراک آنها بخشی ثابت و بیخطر از محیط محسوب میشوند. این پدیده از چند عامل زیستشناختی و رفتاری ناشی میشود:
1️⃣ ابعاد و ساختار خودروها: خودروهای سافاری از نظر اندازه، شکل و یکپارچگی ساختاری شباهتی به طعمههای معمولی شکارچیان ندارند. حیوانات آنها را بهعنوان اشیای بزرگ و غیرزنده شناسایی میکنند، نه بهعنوان منبع غذا یا تهدید.
2️⃣الگوهای بویایی آشنا: خودروها بوی ثابت و قابلشناسایی از سوخت، روغن و مواد صنعتی منتشر میکنند. این بوها برای حیوانات نشانه غیرطبیعی و غیرقابلخوردن بودن هستند و معمولاً هیچ واکنش شکارگرانهای را تحریک نمیکنند. تکرار این بو در محیط باعث تقویت عادتپذیری میشود.
3️⃣عادتپذیری رفتاری: حیواناتی که در پارکهای ملی و مناطق حفاظتشده زندگی میکنند، بهصورت مکرر با خودروهای سافاری مواجه میشوند. در نتیجه، از طریق فرایند یادگیری و عادتپذیری، حضور این خودروها برای آنها خنثی و بیخطر تلقی میشود.
4️⃣رفتار کمتحرک انسانها: قوانین سافاری باعث میشود انسانها درون خودرو کمتحرک و ساکت باقی بمانند. این امر سیگنالهای بینایی و صوتی ناشی از انسان را کاهش میدهد و سیستم ادراکی حیوانات انسان را بخشی از جرم واحد خودرو تفسیر میکند، نه یک موجود جداگانه.
5️⃣عدم تطابق با الگوی طعمه: شکارچیان معمولاً طعمههای کوچک، آسیبپذیر و متحرک را هدف قرار میدهند. خودروهای سافاری از نظر اندازه، حرکت یکنواخت و ویژگیهای فیزیکی، هیچ شباهتی به طعمهٔ طبیعی ندارند و بنابراین واکنش شکارچیانه در آنها برانگیخته نمیشود.
